مگه میشه با چشات خدافظی کرد دیگه اونها رو ندید و زندگی کرد

             مگه میشه که یه روز خورشید‌ُ برداشت جای اون ستاره‌ها رو بندگی کرد

          مگه میشه تَک و تنها روی برف ابا خیالِ روزای رفته قدم زد

مگه میشه که کتابِ خاطراتُ توی هر لحظه بدونِ تو ورق زد 

مگه میشه یکی آهسته بیاد و تو دلم جا شه بخواد جاتو بگیره   

   مگه میشه تنِ من وقتِ شکستن توی آغوشِ کسی جز تو بمیره

 مگه میشه تو نباشی و پس از تو یه شب از غصه سراغت رو نگیرم

      مگه میشه تو سکوتی که با دستاش میاد و جونمُ میگیره نمیرم   

مگه میشه با چشات خدافظی کرد دیگه اونها رو ندید و زندگی کرد 

      مگه میشه یه دفه نفس کشید و توی اون نفس به یادِ تو نیفتاد  
 تو که تندیسِ بهاری نمیذارم بری و دار و ندارم بره بر باد        
مگه میشه که یه روز خورشید‌ُ برداشت جای اون ستاره‌ها رو بندگی کرد...